FORTUNATAE

FORTUNATAE

Ins. a fructuum ubertate, vel aeris bonitate dictae contra Mauritaniae finem ad Occid. sitae sunt. Strab. l. 1. p. 3. Plin. l. 4. c. 22. et l. 6. c. 32. Fuêrunt autem sex numero, nunc omnes Canariae dictae. Vide ibi. Has insulas Horat. innuere videtur, Od. 8. Carm. l. 4. v. 26.

—— Divitibus consecrat insulis.

Nec non Epod. Od. 16. v. 41.

Nos manet Oceanus circumvagus, arva, beata

Petamus arva, divites et insulas,

Detectae Ioh. Betencurtio Gallo; donatae sunt a Pontifice Alphonso Castellano, A. C. 1346. 20. aut 30. leuc. distant ab ora littor. Africae, et reg. Biledulgerid. Earum Orientalior est Forteventura; Ins. Ferri Occidentalior. Vide Canariae Ins. Addo hîc, quod ab Hispanis mercatotibus primum repertae sunt Hornio, circa A. C. 1370. quo tempore quae libet earum suam linguam suosque Reges habuit: at igne et ferro carebant; duabus ad vitam humanam maxime necessariis rebus. Praecipua illarum fuit magna Canaria, in qua circa A. C. 1439. regnabant duo Reges, unus quidem Theldae, nomine Doramas; alter Galderae, nomine Guavartema. Ins. Teneriffa Duces habebat novem, liberâ electione succedentes sub Henrico Galliae Rege Robinus Bracamontius Franciae Archithalassus has Insulas pro filio suo Ioh Betacourtio regio titulo impetravit; qui ex peditione contra Barbaros susceptâ Regem Canariae, Lanzarottae, Fortaventurae, Gomerae, Ferro, se appellavit; cui ordine successêrunt Menardus, Petrus, Barba, Ferdinandus, Beraza et Didacus de Herrera; qui omne ius suum transtulit ad Ferdinandum, Aragoniae Regem a quo tempore Insulae Hispanici iuris istae fuerunt. Georg. Horn. Orb. Imp. p. 479. Incolas, uxores suas aliorum usui permittere, idqueve cum Scythis habere commune, narrat Grot. Hist. Belg. l. 8. At de Veterum Fortunatis Insulis, quas hodiernis Canariis longe magis Meridionales, utpote 10. m. stadium a continente Libyae remotas, quarumque duas tantum, Planasiam viz. seu Planariam et Soliam, nonnullis, aliis sex, nempe Ombrion, duas Iunonias, Caprariam, Nivariam, et Canariam, docet agnitas, vide Salmas. ad Solin. p. 1297.